Zoriana Grzybowska

Urodziłam się 22.04.1979 roku w Chersonie na Ukrainie, ale moja rodzina ze strony matki pochodzi z Huculszczyzny, z Nadwórnej (ukr. Nadwirnej), położonej w Gorganach na południe od Stanisławowa (obecnie Iwanofrankowska). Niedługo po moim urodzeniu rodzice przenieśli się do Bronicy, rodzinnej wsi ojca, niedaleko Drohobycza. Wkrótce na świat przyszły moje trzy siostry.
Naukę śpiewu i gry na bandurze rozpoczęłam w wieku lat 10 w drohobyckiej Podstawowej Szkole Muzycznej i kontynuowałam ją w Średniej Szkole Muzycznej, w klasie Aleksandra Wereszczyńskiego, a następnie na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu w Drohobyczu, w klasie śpiewu solowego (sopran) Profesora Ukrainy Bohdana Bazylykuta, oraz w klasie gry na bandurze. Z Drohobyczem związana byłam zawodowo do przyjazdu do Krakowa w 2007 roku.
W latach 1999-2002 śpiewałam w chórze drohobyckiej Filharmonii „Werchowyna”; 2002-2007 prowadziłam chór w drohobyckim Rejonowym Domu Kultury oraz współpracowałam aktorsko z tamtejszym amatorskim teatrem dramatycznym. Jestem laureatką konkursów wokalnych i bandurowych we Lwowie i w Drohobyczu.
12.05.2007 wyszłam za mąż za Artura Grzybowskiego i odtąd mieszkam w Krakowie. Mamy dwie córki.
Gram i śpiewam klasykę ukraińską i światową, pieśni świeckie i sakralne, arie operowe i operetkowe, kolędy polskie i ukraińskie. W swoim repertuarze mam także program z utworami Anny German. Koncertowałam w Polsce, na Ukrainie, w Szwajcarii, w Niemczech i we Włoszech, w salach koncertowych, na festiwalach i w domach kultury. Występowałam dla grup turystycznych i biznesowych, a także na ślubach i rozmaitych uroczystościach. Chętnie zaśpiewam i zagram również dla Państwa.

Bandura jest ukraińskim instrumentem strunowym. Od średniowiecza przeszła długą drogę ewolucji. Bandura klasyczna miała 20-24 struny, spód był wycięty z jednolitego kawałka drewna, a płyta wierzchnia ze świerka lub sosny. Była ulubionym instrumentem kozaków. Niektórzy z nich z tureckiej niewoli wracali z wyłupionymi oczyma. Nie mogli ani walczyć, ani pracować, więc często przy dźwiękach bandury opiewali wojenne dzieje. Obecnie używane formy bandury (charkowska, kijowska i lwowska) mają do 65 strun. Bandura wydaje dźwięk, który jest dobitny i delikatny, podobny do klawesynu, lecz ma szerszy zasięg dynamiki i kontroli nad brzmieniem. Choć istnieje możliwość wykonywania złożonych utworów, takich jak sonaty czy koncerty, to granie na niej wiąże się głównie z wykonywaniem utworów wokalnych. Gram na bandurze typu lwowskiego, czyli tak zwanej „lwiwiance”.